معنی پشتی کردن در لغت نامه دهخدا

پشتیبانی کردن. یاری کردن. مدد کردن. مظاهرت. حمایت. معاضدت. امداد:، اگر پشتی کند گردون چه باید پشتی لشکر، چه باید یاری مردم کرایاور بود دولت.، قطران.، دگر ره دایه گفت ای سرو سیمین، نه فرزند من است آزاده رامین، که من فرزند را پشتی نمایم، بدان کز بند مهرش برگشایم، اگر وی را کند دادار پشتی، نبیند زآسمان هرگز درشتی.، فخرالدین اسعد (ویس و رامین).، یارش از کشتی بدرآمد تا پشتی کند همچنان درشتی دید. (گلستان). دردجه، باهم یکی شدن و پشتی کردن دو کس در دوستی. (منتهی الارب).، - پشتی کردن از کسی یا پشتی کسی را کردن، از او حمایت کردن

معنی پشتی کردن در فرهنگ لغت هوشیار

یاری کردنکمک کردن مدد کردن حمایت کردن طرفداری کردن پشتیبانی کردن

معنی پشتی کردن در فرهنگ فارسی معین

یاری کردن، حمایت کردن

معنی پشتی کردن - جستجوی لغت در جدول جو

پشتی کردن

لغت نامه دهخدا

پشتی کردن

فرهنگ لغت هوشیار

پشتی کردن

فرهنگ فارسی معین

پشت کردن

تکیه دادن به چیزی، برگشتن، رو گردانیدن، پشت به میدان جنگ کردن و گریختن از پیش دشمن

فرهنگ فارسی عمید

پشت کردن

(وَرْهْ)

ادبار (مقابل رو آوردن، اقبال). استدبار. روی برگردانیدن. روی تافتن. رو برتافتن. رو تابیدن. تولی، گریختن (از جنگ دشمن). بهزیمت رفتن. فرار کردن، تکیه کردن. اتکاء. اتکال. اعتماد:
بدادار کن پشت و انده مدار
گذر نیست از حکم پروردگار.
فردوسی.
بگفت این و زی دادگر کرد پشت
دلش تیره از روزگار درشت.
فردوسی.
روا بود که بمیر اجل تو پشت کنی
اگر که امیر اجل بازدارد از تو اجل.
ناصرخسرو.
- پشت کردن بر چیزی، ترک آن گفتن. اعراض کردن از آن:
زن برون کرد کولک از انگشت
کرد بر دوک و دوک ریسی پشت.
لبیبی.
چو بیند به آن روی پرآب و تاب
کند ماه نو پشت بر آفتاب.
طغرا (از فرهنگ ضیا).
- پشت کردن به، اعراض.
- پشت کردن کتاب، تجلید. (مجمل اللغه). جلد کردن کتاب.
- پشت کرده، پوست کرده. مجلد. جلدکرده.
- فراپشت کردن، جامه بر دوش کسی انداختن: چون فرجی پیش شیخ بنهادند، شیخ گفت فراپشت ما کنید، فراپشت شیخ کردند. (اسرارالتوحید ص 174)

ادبار (مقابل رو آوردن، اقبال). استدبار. روی برگردانیدن. روی تافتن. رو برتافتن. رو تابیدن. تَولی، گریختن (از جنگ دشمن). بهزیمت رفتن. فرار کردن، تکیه کردن. اتکاء. اتکال. اعتماد:
بدادار کن پشت و انده مدار
گذر نیست از حکم پروردگار.
فردوسی.
بگفت این و زی دادگر کرد پشت
دلش تیره از روزگار درشت.
فردوسی.
روا بود که بمیر اجل تو پشت کنی
اگر که امیر اجل بازدارد از تو اجل.
ناصرخسرو.
- پشت کردن بر چیزی، ترک آن گفتن. اعراض کردن از آن:
زن برون کرد کولک از انگشت
کرد بر دوک و دوک ریسی پشت.
لبیبی.
چو بیند به آن روی پرآب و تاب
کند ماه نو پشت بر آفتاب.
طغرا (از فرهنگ ضیا).
- پشت کردن به، اعراض.
- پشت کردن کتاب، تجلید. (مجمل اللغه). جلد کردن کتاب.
- پشت کرده، پوست کرده. مُجلد. جلدکرده.
- فراپشت کردن، جامه بر دوش کسی انداختن: چون فَرَجی پیش شیخ بنهادند، شیخ گفت فراپشت ما کنید، فراپشت شیخ کردند. (اسرارالتوحید ص 174)

لغت نامه دهخدا

پاتی کردن

(نَ هََ)

باد دادن خرمن

لغت نامه دهخدا

کشتی کردن

(رَ بَ کَ دَ)

اصطراع. کشتی گرفتن. (یادداشت مؤلف). لباخ. تبذخ. (منتهی الارب) :
بکین هرزمان پیشدستی کنم
به یک دست با پیل کشتی کنم.
اسدی

لغت نامه دهخدا

زشتی کردن

(چَ کَ دَ)

جور کردن. ستم کردن. بدی کردن. بدرفتاری کردن. سوء معامله: قتیبه با آل مهلب بسیار زشتی ها کرده بود و ایشان را مطالبت کرده و مالهای بسیار گرفته. (ترجمه طبری بلعمی).
مکن ای روی نکو، زشتی با عاشق خویش
کز نکورویان زشتی نبود فرزاما.
دقیقی.
تو هرچند زشتی کنی بیش بر ما
شود بیشتر با تو مان مهربانی.
منوچهری.
رجوع به زشت، زشتی و دیگر ترکیبهای این کلمه شود

لغت نامه دهخدا

پشت کردن

روی بر گردانیدن، گریختن، فرار کردن

فرهنگ لغت هوشیار

پاتی کردن

باد دادن خرمن

فرهنگ لغت هوشیار

آشتی کردن

آشتی کردن بالله اصلاح کردن بااو سازش کردن با وی

معنی پشتی کردن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما